Ndërsa mendjen e përgjumur freskoja
me avuj dëshirash u vesh pasqyra.
Më zgjoi mëngjesi me nota magjie
mes pëshpërimash the… erdh pranvera.

Por unë ,eh nuk e besova…

Sytë e mallit ç’u mbushën me vesë,
lulet e pjeshkës ç’aromë kundërmonin,
nuanca buzëqeshjes rozë
petalet shpërndanin.
Shpirti ngrohu këmbët e zbathura,
Lumturisht besova, kishte ardhur pranvera….

Binte erë limoni mbi buzët e tua
oh, më hutuan shqisat e mia,
zemra si zog shpërtheu guacken dimërake;
nga sytë e mi lumej gëzimi rridhte
qënia ime n’ekstazë në “rite” dashurie.

Kraharori gufoi…
Pragun tënd kisha shkelur
me britma habie.
Teuta Shaqiraj

Burimi/Facebook