Stinëjetë hallakatur, e çmendur me teka,
e njoh zemërimin tënd famëkeq,
ngrysur si njerka.
Kur shfryn kaluar mbi shalë të erës,
shoh bulcitë e tua me dhimbjet e lindjes,
ndërsa gjurmët lë në ditarin e kujtesës…..

Kam mbjellë gjurmë, me hapat e shpirtit ;
dora – dorës
ngrohtësi zemre kam lënë.
Herë herë si kërcej të njomë
të brishtat , të dlirat
pa mëshirë janë përpirë
nga hapa tinzare figurinash
aktorë filmash 007!..

Gjurmë penelatash,
përjetimi, vegimesh
stërkala emocionesh
netëve kanë rënë;
të freskëta, të ngrohta,
të thella si rrudhat mbi ballë.
Me aromën e jetës,
sI drenushë vrapoj e trembur
zgjuar,
etur
prej mallit e ëndrrës “.

Debora e parë mbi mua bie
si vello nusërie…
Hapa të lehtë trokasin pranë zemrës…
imazhin tim ruajnë
mes regetimave të shpresës.

Teuta Shaqiraj

Burimi/Facebook